ตอนพิเศษ Special-JP* Chapter 4 (JP*)

 "กูไม่ได้บอกว่าจะเลิกเป็นเพื่อนมึง แต่กูเป็นเพื่อนแบบเดิมไม่ได้ ความรู้สึกกูมันไม่เหมือนเดิมแล้ว..อย่างที่บอกมึงไปไง...ว่ากูชอบมึง"

"......"

"....."

"โจ้..."

"หืม..."

"มึงเอาอีกแล้วนะ"

"อะ...อะไร"

"ของมึงอ่ะ มันตั้งขึ้นมาอีกแล้ว.."

“ห๋าาา!!! ขอโทษ....มึงอย่ามองหน้ากูแบบนั้นดิพี ก็เล่นกอดแน่นแบบนี้แถมมึงยังขึ้นมานั่งบนตักกูอีกมันห้ามกันไม่ได้นี่หว่า”  สรุปกูผิดใช่ไหมที่ขึ้นไปนั่งบนตักมึงเนี่ย

หมับ!!

                “พี!!! มะ..มึงจับอะไรของมึงน่ะ..”

                “ก็ถ้าใช้มือ เดี๋ยวกูทำให้ก็ได้ แค่นี้เอง..อ๊ะ..โจ้....มึงห้ามจับของกูนะไอ้บ้า ปล่อยๆๆๆ อื้มมม ....” คำพูดผมถูกกลืนหายไปกับริมฝีปากอุ่นที่ประกบลงมาเบาๆ จากอ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน

                “อื้อ..โจ้..” เสียงครางหลุดออกมาจากปากผมจนได้  ยิ่งตอนที่มันเริ่มคลึงเบาๆที่ปลายหัวทำเอาผมสะดุ้งเฮือก หัวแม่มือมันวนที่ยอดก่อนจะกอบกุมแก่นกายผมแล้วค่อยๆรูดขึ้นลงเบาๆ

                “อื้อ...” โจ้ดึงมือผมออกจากกางเกงมัน

"ทะ..ทำไมอ่ะ..อ้า" ไม่เข้าใจมึพอกูจะทำให้ มึงกลับเอามือกูออกแบบนี้เนี่ยนะ

"กู..อยากทำให้มากกว่า" มือไอ้โจ้เริ่มขยับเร่งจังหวะรูดขึ้นลงมากขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากมันคลอเคลียแถวๆซอกคอ และติ่งหู สายตาที่สื่อความหมายหลายๆอย่างทำเอาผมรีบยกมือขึ้นปิดตามันทันทีด้วยความอาย

                “มองอะไรนักหนาเล่าจะทำก็ทำไปดิ...อ้ะ..อื้อ..ไม่ไหว...เร่งอีก” น่าอายชะมัด แต่อย่างว่าแหละใครไม่ได้มาอยู่จุดนี้เหมือนผมไม่มีทางรู้หรอกว่าความรู้สึกใกล้จะถึงจุดนั้นมันเป็นยังไง

"หึหึ"

เพี้ยะ!!

"หัวเราะอะไรเล่า อื้อ...อื้อ.." หัวสมองขาวโพลนขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆที่มันก็แค่มือเอง มือที่กอบกุมส่วนนั้นผมแต่ทำไมมันถึงรู้สึกดีขนาดนี้ เหมือนโจ้มันรู้ไปหมดว่าตรงไหนทำให้ผะ..ผม.อ้า

                “โจ้....มึงอ่ะ...อื้ม” เสียงร้องครางผมดังอีกครั้งเพราะไอ้บ้านี้มันดันสอดมือเข้ามาสะกิดหน้าอกผมแถมยังขยี้ไปมาด้วย มึงบ้าป่ะเนี่ยรู้ว่าเป็นจุดอ่อนมันก็ยังเล่นสะกิดไม่หยุดอยู่นั่น

 "ใกล้ยัง??"

"อื้อ...ใกล้..แล้ว...”

ห้ะ???

เอ๋

“มึง...มึงหยุดทำไมเนี่ย” ผมทุบหลังมันสองสามทีเป็นสัญญาณให้มันทำต่อ

“พีจูบโจ้หน่อยสิ....” คำขอร้องมาพร้อมกับแววตาหวานซึ้งทำเอาผมอดไม่ได้ที่จะเลื่อนริมฝีปากไปจูบเขาเบาๆ และเป็นผมเองที่เป็นคนสอดลิ้นร้อนๆเข้าไปในปากมัน โจ้มันไม่ทำอะไรเลยนอกจากนั่งเฉยๆให้ผมขวานปากมันเล่น

                “โจ้รักพี..” คำบอกรักพร้อมกับมือที่เร่งจังหวะสุดท้าย น้ำขาวขุ่นทะลักออกมาเปื้อนมือมันเต็มไปหมด

                “อ้า....แฮ่ก..แฮ่ก” ผมนั่งหอบหายใจเอาศีรษะพิงบนบ่าโจ้ก่อนที่มันเอื้อมมือไปหยิบทิชชูมาเช็ดที่มือแล้วค่อยๆเช็ดส่วนอื่นให้

ผมมองการกระทำมันอย่างอ่อนแรงไม่รู้จะช่วยตรงไหนนอกจากนั่งนิ่งๆให้มันทำให้

                “อุ๊บส์..จั๊กจี้...อย่าจับตรงนั้นดิว่ะ ฮ่า ฮ่า” แม่งจับน้องชายผมแล้วยังเอามือไปลูบแถวๆขาอ่อนด้านในอีก

เพี้ยะ!!!

                “บอกว่าอย่าจับแถวขาอ่อนตรงนั้น ฮ่า ฮ่า”

                “มึงบ้าจี้หรอ”

                “เปล่า~”

“งั้นเหรอ ตรงนี้ไม่บ้าจี้ใช่ไหม”

“ฮ่า ฮ่า พอแล้วๆ ยอมแล้วอ่า รีบๆเช็ดเหอะ กูง่วงแล้ว” ผมเอื้อมมือไปกอดคอไอ้โจ้ไว้ทั้งตัว ก่อนเอาหัวเล็กๆของตัวเองซุกที่ซอกคอมัน ไม่มีอะไรหรอกก็แค่อยากอ้อน

                “เน่า คนอะไรไม่ยอมอาบน้ำ” เสียงกระซิบเบาๆตอนที่โจ้หันหน้ามาพูดเฉียดข้างแก้มทำเอาผมหน้าร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ ทำไมลมหายใจอุ่นๆของมันทำเอาหัวใจผมเต้นแรงแปลกๆยังไงไม่รู้

                “เรื่องของกู เสร็จยังเนี่ย”

                “ยังครับ รอแป๊บนึงนะ” เวลาโจ้ยิ้มก็น่ารักดีนะ ยิ่งจากมุมที่ผมซบบ่ามันอยู่ตรงนี้ มันดู..หล่อกว่าผมอีก แหวะ ไม่จริง ผมหล่อกว่ามัน ผิวผมขาวกว่า แต่ผมไม่มีกล้ามหน้าท้องแบบนี้

"ทำอะไรน่ะ..เดี๋ยวจะโดน"
 

"ไม่กลัวหรอก.." ไม่กลัวจริงๆนะถ้าโจ้มันคิดจะทำผม ผมคงทำไปนานแล้วไม่ปล่อยให้ผมลูบกล้ามพุงมันอย่างนี้หรอก จะเรียกซิกแพ็คก็หมั่นไส้ เรียกกล้ามพุงนี่แหละ อยากมีมากกว่าผมดีนัก

"พี..เลิกเอาจมูกมาคลอเคลียแถวๆซอกคอกูได้แล้ว อีกอย่างมือมึงน่ะชักจะลามปามเกินไปแล้วนะ อยากโดนนักรึไง"

"ทำไมล่ะมึงไม่ชอบหรอ..กลิ่นน้ำหอมมึงกลิ่นไรอ่ะ ขอใช้มั้งได้เปล่า..กลิ่นเหมือนแอปเปิ้ลเลย" ยิ่งผสมกับกลิ่นเหงื่อมันผมยิ่งรู้สึกว่ามันมีเสน่ห์

"ใช้ไปดิ ของๆกูมึงใช้ได้หมดแหละ สรุปจะอาบน้ำไหม"

"ไม่อาบ"ผมส่ายหน้าเบาๆที่บ่ามันอีกรอบ ชอบจังเวลาที่มันลูบหัวผมแบบนี้

                “โจ้...มึงชอบกูจริงๆหรอ”

                “อืม”

                “งั้นจูบกูหน่อยสิ” ผมยื่นปากจู๋ไปคลอดเคลียคนตรงหน้า สุดท้ายไอ้โจ้กดจูบหนักๆลงมาริมฝีปาก ไม่มีการลิ้นเข้ามาดูดดึงกันเหมือนครั้งที่แล้วๆ แต่เป็นจูบธรรมดาที่ทำให้รู้สึกไม่ธรรมดา

                “มึงอย่ามาชอบกูเลย กูคง...”

                “อย่าเพิ่งปฏิเสธกูได้ไหมพี อย่าไล่กูไปไหน มึงไม่ชอบกู กูไม่ว่าแต่อย่าไล่ให้กูไปชอบคนอื่น เพราะกูคงทำไม่ได้ นอนซะคนดี จุ๊บ” ไอ้โจ้ก้มลงมาจูบเบาๆที่แก้มผมก่อนจะผลักผมนอนกับเตียง

                “มึงงอนกูหรอ”

"เปล่า"

"แล้วจะไปไหน"

"จัดการตัวเองไง..โจ้น้อยในกางเกงมันยังไม่สงบเลย มึงนอนไปเถอะ"

               

 “อ้อ...อืม” ทำไมมึงต้องทำสายตาแบบนั้นมาให้กูด้วยว่ะโจ้ สายตาที่ทำให้กูรู้สึกผิด สายตาแห่งความผิดหวัง

กูผิดเหรอ กูก็แค่อยากให้มึงเจอคนที่ดีกว่า..ก็แค่นั้น
 

กลับมาอ่านที่>>> http://writer.dek-d.com/nuoouka/story/viewlongc.php?id=870407&chapter=55